Hoewel de decembermaand gereserveerd is voor Sloveense Balkanknipsels, is een Bulgaars intermezzo onvermijdelijk. Donderdag 5 december, Parijs. Krantenkoppen luiden: “Zwarte donderdag”, “Moeder aller stakingen in Parijs”. Net op deze dag worden mijn collega en ik in het hart van de Franse hoofdstad verwacht voor een werkoverleg. Het stakende metropersoneel laat ons niet toe ons ondergronds te verplaatsen. Te voet en per elektrische step doorkruisen wij boulevards, pleinen en Elyzeese Velden. Onderweg valt mijn blik op een bronzen bas-reliëf met het opschrift “Christo Botev – 1848-1876 – poète et révolutionnaire bulgare – “Celui qui succombe pour la liberté, ne meurt pas …” waarop tevens de afbeelding van het aangezicht van de charismatische Botev prijkt. Ik zet een stap naar achteren en scan de omgeving op zoek naar aanwijzingen voor de onverwachte aanwezigheid van Botev op een gevel in het 8e arrondissement. Op de vitrine van de aanpalende (helaas gesloten) winkelruimte lees ik “Espace Culture Bulgare”. Deze “espace” huisvest het Bulgaars Cultureel Instituut van Frankrijk en lijkt best veel activiteiten, concerten en tentoonstellingen te organiseren. De programmatie is terug te vinden op www.ccbulgarie.com. Voldaan en zonder geel hesje stepten wij de vallende duisternis in.
KIBIK - КИБИК 